در کنار آلودگی هوا باید به آلودگی صوتی نیز بعنوان یکی از مهمترین آلایندههای زیستمحیطی ناشی از وسایل نقلیه در شهرهای بزرگ ایران اشاره داشت. به جز تهران میزان آلودگی هوای شهرهای اهواز، اراک، تبریز، مشهد، شیراز، کرج و اصفهان نیز مورد توجه خاص قرار دارد[۱۴].
در پی این مطالعات، برنامهای تحت عنوان «برنامه جامع مبارزه با آلودگی هوای تهران» در سال ۱۳۷۹ طراحی و تصویب شد تا طبق این برنامه ظرف مدت ۱۰ سال هوای پایتخت به کیفیت سالم و قابل تنفس برسد. این برنامه شامل ۷ محور ذیل میباشد: استاندارد سازی خودروهای نو، از رده خارج کردن خودروهای فرسوده، ارتقای حمل و نقل عمومی، بهبود کیفیت سوخت، معاینه فنی خودروها، مدیریت ترافیک و آموزش همگانی. این برنامه با همکاری وزارت صنایع، وزارت نفت، سازمان حفاظت محیط زیست، شهرداری تهران و پلیس راهنمایی و رانندگی به مورد اجرا درآمد.
در پی آن در پاییز ۱۳۸۶ «طرح جامع حمل و نقل و ترافیک تهران»[۱۴] تهیه و تصویب شد. این طرح، که اهداف کلی آن بر اهداف طرحهای فرادست – مانند «طرح جامع تهران»[۱۵] و هم چنین برنامه چهارم توسعه اقتصادی ایران – استوار شدهاند، چشمانداز تحولات مطلوب این شهر در ۲۰ ساله آینده را ترسیم میکند. در جدول شماره (۵–۲)طرح جامع حمل و نقل و ترافیک تهران[۱۶] شاخصهای حمل و نقلی تهران در سال ۱۳۸۶ و سال ۱۴۰۴ در مقایسه با متوسط شهرهای اروپایی در قالب ارقام و آمار ارائه شدهاند.
در ارتباط با کاهش آلودگی هوا، این طرح– علاوه بر گسترش و بهبود کیفیت حمل و نقل عمومی، از رده خارج کردن کلیه خودروها و موتورسیکلتهای فرسوده، تولید خودروهای دوگانهسوز و همچنین توسعه عرضه گاز طبیعی فشرده، که از اهداف برنامه چهارم توسعه اقتصادی ایران هستند و در این طرح نیز گنجانده شدهاند – به برنامههای زیر اشاره میکند[۱۷]:
برچسب : نویسنده : aloodegyhava بازدید : 81